Tijdens de Coeliakiemaand is er niet alleen uitgebreid aandacht voor coeliakie, maar staat ook glutensensitiviteit centraal. Het geven van de diagnose glutensensitiviteit of non-celiac gluten sensitivity (NCGS) is vaak een stuk lastiger dan coeliakie.
Een simpele bloedtest en ook een endoscopie geven geen duidelijkheid. In dit artikel vertel ik je hoe een overgevoeligheid voor gluten wél kan worden ontdekt.
Deze week stuitte ik op een nieuw onderzoek naar glutensensitiviteit. Het onderzoek richt zich vooral op het krijgen van de diagnose en toont aan dat een glutenprovocatie van minstens 6 weken wellicht niet altijd nodig is om coeliakie of glutensensitiviteit vast te stellen.
En dat is goed nieuws! Ik heb zelf een glutenprovocatie moeten doen voor een periode van liefst 12 weken, waarin ik elke dag 30 gram gluten naar binnen moest werken én dat was echt geen pretje.
Lees verder “‘Diagnose glutensensitiviteit na vier dagen glutenprovocatie’”
Stel, je hebt al jaren last van buikpijn en allerlei ander ongemak. Onderzoek na onderzoek heb je gehad en ineens kom je erachter wat de echte oorzaak van je klachten is: een voedselintolerantie.
Toen ik mijn diagnose kreeg en hoorde dat ik een overgevoeligheid heb voor gluten en daarnaast ook niet tegen melk kan, was ik blij en ongerust tegelijk. Opgelucht omdat ik eindelijk na al die jaren wist wat mij mankeerde, maar ook verward, want wat betekent het wel niet om geen gluten en melk meer te mogen?
In deze blog laat ik zien dat het hebben van een intolerantie geen belemmering hoeft te zijn en geef ik je 7 handige tips voor na de diagnose.
Mijn buik en ik zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dat geldt natuurlijk voor iedereen, maar voor mij net iets meer dan gemiddeld. Jarenlang zag ik mijzelf eigenlijk niet los van mijn buik. Een korte terugblik op hoe bij mij glutensensitiviteit is ontdekt.
Mijn buik en ik waren altijd samen. Bij leuke momenten was hij erbij en ook bij minder leuke momenten. Soms op de achtergrond, maar veel vaker ook op de voorgrond. En plezierig was dat niet. Ik had last van krampen. Het voelde alsof er een oorlog aan de gang was. Ik was misselijk en opgeblazen; soms leek ik wel vijf maanden zwanger. En tig keer moest ik naar de wc. Of soms dagenlang niet. En altijd maar die pijn; soms stekend, dan weer zeurend. Af en toe benam het mij zelfs de adem.